دو چشمت پشت عینک نیز زیباست

شرابت استکانی خاص دارد.

هرگز گمان مبر که ز خیال تو فارغم...

گر مانده ام خموش خدا داندو دلم...

جان من سنگدلی ...

دل به تو دادن غلط است...

حالم چو دلیریست که از بخت بد خویش

در لشکر دشمن پسری داشته باشد

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که از جان به دری ...

از درد سخن گفتن از درد شنیدن ...

مرا هزار امید است و هر هزار تویی...

عاقلان نقطه پرگار وجودند..

هر کسی را بحر کاری ساختند

کار من ...

پر نقش تر از فرش دلم نیست از بس که گره زد به گره حوصله ها را ...